In het Groningse veenweidegebied ligt een opgave tot broeikasemissiereductie. In de middeleeuwen is er een systematische drooglegging gestart dat zorgt voor oxidatie van het veen en CO2-uitstoot. Het verband tussen verschillende methoden van veenherstel die leiden tot emissiereductie en hun invloed op het huidige landschap en de restanten van het cultuurlandschap uit het verleden zijn in academisch onderzoek onderbelicht.
Julia Brink, student Cultural Geograhy-Climate Adaptation Governance aan de Rijksuniversiteit Groningen, wijdde haar masterscriptie aan dit vraagstuk. Ze schreef ‘De potentie voor Broeikasemissiereductie binnen het Veenweidegebied Duurswold en de impact op het cultuurlandschap’ en sloot hiermee haar studie af.
Door in een literatuuronderzoek en expertinterviews specifiek te kijken naar het Duurswold, ten oosten van Groningen, zoomt Julia in op de technische haalbaarheid van het Co2-en emissiereductie en de gerelateerde impact op het cultuurlandschap. Dit onderzoek ontwikkelt de volgende scenario’s: het toepassen van onderwater- en druk-drainage, het introduceren van natte landbouw en het creëren van natte natuur. Nieuwsgierig geworden? Hier kunt u de complete scriptie lezen.
