Groeningen bestaat voor een groot deel uit water – net als de mens. Soms is het water een bedreiging, maar als je het goed beheert is het een uitkomst. Het klimaat verandert: de zomers worden droger en heter en de regen die er valt, valt in grotere hoeveelheden en in een kortere tijd. Goede buffergebieden zijn dan nodig om het overtollig water op te vangen. Groeningen heeft die ruimte. Goed beheer betekent ook veel aandacht voor de waterkwaliteit en het waterpeil. In het verleden zijn grote gedeelten van Groeningen drooggelegd voor de landbouw. Hierdoor verdween een deel van het veen en nog steeds ‘verbrand in grote delen het zeldzame veen. En laat dat nou juist onmisbaar zijn bij het opnemen van CO2 uit de lucht.

Sinds de voltooiing van het rapport over ‘De Laagveengordel’ in 2013 is er al ontzettend veel gebeurd in delen van Groeningen. Door te spelen met het waterpeil en het omvormen van landbouwgrond tot ‘wetland’, wordt Groeningen ook op de kaart steeds meer één geheel. Een aantal projecten zijn in de afgelopen periode al gerealiseerd. Ga er maar eens kijken!

SPREKERDESKUNDIGE: MATTHIJS SCHOUTEN

Matthijs Schouten is natuurfilosoof, bijzonder hoogleraar ecologie en filosofie van het natuurherstel aan de Universiteit van Wageningen en hoogleraar natuur- en landschapsbescherming aan de Universiteit van Cork in Ierland. Zijn publicaties dragen namen als ‘Landschap is geen stilleven’ en ‘Veen, turf en Vincent van Gogh’. Als natuurfilosoof bestudeert Schouten de rol die natuur speelt in het menselijk denken en hoe de mens de natuur ziet. Daarnaast is hij ook een expert op het gebied van venen. Tijdens het ManiFestival gaf hij een inkijkje in de relatie tussen de mens en de natuur en hoe we deze twee in Groeningen nog veel meer met elkaar kunnen laten vervlechten. Hij noemde daarbij de nieuwe verbinding tussen stad en ommeland, mens en natuur en mensen en organisaties onderling (nieuwe samenwerkingsverbanden).